Społeczna świadomość autyzmu skupia się głównie na objawach typowych dla mężczyzn, co prowadzi do braku zrozumienia i wiąże się zapewne z nadal dużym brakiem wiedzy na temat tego, jak autyzm może objawiać się u kobiet. Istnieją również stereotypy związane z płcią, które mogą wpływać na interpretację zachowań kobiet, utrudniając w ten sposób rozpoznanie u nich autyzmu. „Dlatego dziewczynki są diagnozowane znacznie później niż chłopcy. Kevin Pelphrey, badacz z Centrum Badań nad Dzieciami Uniwersytetu Yale i ojciec dwójki dzieci z autyzmem, powiedział Szalavitzowi, że obecne testy diagnostyczne pochodzą z badań (prawie wyłącznie) chłopców i uważa, że może to być przyczyną błędnej diagnozy tak wielu dziewcząt i kobiet (Szalavitz, 2016). Kobiety i dziewczęta z zespołem Aspergera często uzyskują błędne diagnozy. W rezultacie są bardziej narażone na współwystępujące zaburzenia, które mogą wynikać z braku umiejętności radzenia sobie lub nawarstwiających się problemów”. /polskiautyzm.pl /.
Dziewczynki i kobiety w spektrum autyzmu często maskują swoje trudności poprzez naśladowanie i dostosowywanie się do oczekiwań społecznych, co może sprawić, że ich objawy są mniej widoczne. Justyna Szyburska, specjalistka psychiatrii tak pisze: „W spektrum autyzmu wyrażanie emocji, rozumienie ich i odbieranie bywa bardzo trudne. A kiedy jesteś dziewczynką, jest ci dwa razy trudniej. Bo dochodzą do tego restrykcje dotyczące tego, że masz je wyrażać w jakiś konkretny sposób – najczęściej taki, który nie będzie powodował dyskomfortu otoczenia. Dziewczynki już od małego uczą się, poprzez obserwację i naśladowanie, dopasowywać do otoczenia. Pojawia się u nich to, co w diagnostyce autyzmu nazywamy „maskowaniem”, czyli przystosowywaniem się do oczekiwań społecznych. Oczywiście wszyscy jakoś dostosowujemy się do oczekiwań społecznych: jedni mniej, inni bardziej. Ważny jest koszt, jakim się to odbywa. A dziewczynki w spektrum autyzmu płacą za takie dopasowanie bardzo wiele. Jeśli do maskowania dodamy inne kryteria i współwystępujące objawy – nadwrażliwości czy niedowrażliwości sensorycznej, trudności w rozumieniu przekazu werbalnego i niewerbalnego, trudności w nawiązywaniu kontaktu wzrokowego, czasami pewną niezgrabność w kontaktach społecznych – dostajemy przepis na pojawiające się w życiu dorosłym takich kobiet zaburzenia lękowe i depresyjne.”
Dlaczego dziewczynki, kobiety w spektrum się “maskują”? Powodem tego są oczekiwania jakie wobec nich ma społeczeństwo. Oczekiwania, które są wywołane kulturowymi rolami, jakie są przypisane kobietom i przekazywane z pokolenia na pokolenie. Maskowanie wydaje się doskonałym sposobem na dostosowanie do oczekiwań. Tak dobrym, że często spektrum staje się widoczne dopiero w okresie dojrzewania, kiedy dla dziewczynek z autyzmem początkowe naśladowanie zachowań innych staje się coraz trudniejsze. „W tym czasie interakcje społeczne stają się bardziej złożone, a potrzeba zrozumienia sygnałów społecznych staje się ważniejsza. Społeczne trudności dziewcząt z zespołem Aspergera stają się bardziej oczywiste”./polskiautyzm.pl/. To może prowadzić do wewnętrznych konfliktów i niskiej samooceny. „Według dr Susan F. Epstein, neuropsycholog klinicznej, dziewczęta z autyzmem często zastanawiają się, co jest z nimi nie tak, cierpią z powodu niskiej samooceny, depresji i mogą stać się podatne na zastraszanie”./polskiautyzm.pl/
Kobiety w spektrum autyzmu mogą mieć trudności z rozumieniem i wyrażaniem emocji w sposób zrozumiały dla innych, mogą one wydawać się mniej emocjonalne od swoich rówieśniczek lub mogą mieć trudności z interpretacją subtelnych wskazań emocjonalnych innych ludzi, co jest podobne także u mężczyzn, jednak w wypadku kobiet, jest inaczej społecznie interpretowane.
„Często oznacza to, że dziewczęta z autyzmem są mniej towarzyskie niż ich neurotypowe rówieśniczki, ale nie wydają się borykać się z autyzmem tak bardzo jak chłopcy w tym samym wieku. Subtelne wskazówki, takie jak trudności w utrzymaniu kontaktu wzrokowego podczas interakcji społecznych lub ucieczka przed trudnymi wydarzeniami poprzez “zawieszanie się” lub marzenia na jawie, mogą pomóc rozpoznać, że dziewczynki są w spektrum autyzmu”. /polskiautyzm.pl/.
Dlatego Kobiety z autyzmem, częściej niż mężczyźni, mogą być diagnozowane również z innymi zaburzeniami, takimi jak depresja czy lęki, co może prowadzić do skupienia się na tych zaburzeniach i pominięciu autyzmu jako potencjalnej przyczyny. Kobiety z autyzmem częściej niż mężczyźni mogą być diagnozowane również z ADHD, zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi, czy jadłowstrętem psychicznym. Nakładanie się objawów tych zaburzeń może utrudniać poprawne zrozumienie i diagnozę autyzmu.
Podobnie jak u mężczyzn, kobiety z autyzmem mogą mieć nadwrażliwość na bodźce sensoryczne, takie jak dźwięki, światło, dotyk czy zapachy. Mogą reagować na niektóre z nich w sposób, który wydaje się nadmierny lub nietypowy. Podobnie jak u mężczyzn, kobiety z autyzmem mogą mieć trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji społecznych. Mogą być niezręczne w sytuacjach społecznych, niezrozumiałe w gestach lub wyrazach twarzy, a także mogą mieć trudności z czytaniem sygnałów społecznych. Jednak kobiety w spektrum autyzmu, poprzez umiejętność maskowania swoich trudności, często niełatwo odróżnić od neurotypowych, co może sprawić, że ich symptomy są mniej oczywiste dla osób diagnozujących. „Bardzo często takie osoby przystosowują się właśnie poprzez naśladowanie, przygotowywanie się do rozmów, wcześniejsze odgrywanie ich. To taki trening pt.: „Jak przekazać to, co mam w głowie, by inni zrozumieli to tak, jak chcę, by zostało zrozumiane?” /polskiautyzm.pl/.
Kobiety i dziewczęta z autyzmem często rozwijają specjalne zainteresowania i „obsesje”, które mogą być różne od tych typowych dla mężczyzn. Niektóre zainteresowania mogą być bardziej zgodne z zainteresowaniami neurotypowych rówieśniczek, ale wyrażone w bardziej ustrukturyzowany sposób. Mogą one obejmować konkretną tematykę, taką jak matematyka, informatyka, ale także mogą to być zainteresowania artystyczne, literackie czy przyrodnicze. Przykładowo: „Nastolatka w spektrum autyzmu może być zainteresowana makijażem i studiować różne aplikacje tak, jak robiła to jej ulubiona wizażystka, podczas gdy młodsza dziewczynka może poznawać historię lalek Barbie”. (Steward, 2014).
Wszystkie te czynniki mogą przyczynić się do opóźnienia diagnozy autyzmu u kobiet oraz do niedostatecznego zrozumienia ich potrzeb i doświadczeń. Warto dążyć do większej świadomości i zrozumienia różnic w objawach autyzmu między płciami, aby umożliwić szybsze i dokładniejsze diagnozy oraz odpowiednie wsparcie dla kobiet w spektrum autyzmu. Diagnoza autyzmu u dziewcząt może być trudna, ale kluczowa dla zapewnienia odpowiedniego wsparcia i terapii. „Dziewczęta z autyzmem są bardziej narażone na problemy z granicami społecznymi oraz na trudności w budowaniu i utrzymywaniu relacji, co może prowadzić do wyzwań zdrowotnych, takich jak wykorzystanie seksualne czy problemy psychiczne”. /polskiautyzm.pl/.
Diagnoza może otworzyć drzwi do terapii, która rozwijają umiejętności społeczne i emocjonalne, co ma istotne znaczenie dla przyszłości dziewcząt i kobiet w spektrum autyzmu. Kobiety w spektrum autyzmu często doświadczają unikalnych i trudnych wyzwań związanych z diagnozą, otrzymując ją dopiero w dorosłym życiu.
Ważne jest zrozumienie, że spektrum autyzmu jest bardzo zróżnicowane, a objawy mogą się różnić w zależności od indywidualnych cech każdej osoby. „Rozpoznanie objawów autyzmu u dziewcząt może nastąpić wcześniej, kiedy rodzice są świadomi jakie są objawy autyzmu oraz, że autyzm u dziewczynek, może wyglądać nieco inaczej niż u chłopców”. /polskiautyzm.pl/.
Warto również podkreślić, że coraz większa świadomość i zrozumienie specyficznych doświadczeń kobiet w spektrum autyzmu pomaga w opracowywaniu nowych strategii terapeutycznych i wsparcia, które są bardziej odpowiednie dla ich potrzeb.
