Kwiecień to Światowy Miesiąc Wiedzy na Temat Autyzmu. 2. kwietnia obchodzimy Światowy Dzień Świadomości Autyzmu.
Wydaje się, że na temat osób z zaburzeniami ze spektrum powiedziano już tak wiele – warto jednak uzupełniać swoją wiedzę, gdyż problem dotyka 1 procenta populacji, a jako rodziców, lekarzy, nauczycieli, sąsiadów czy znajomych, dotyczy każdego z nas.
Dlatego zachęcamy sięgnąć po książkę „Ja widzę to tak. Osobiste spojrzenie na autyzm i zespół Aspergera” Temple Grandin.
Autorka, z wykształcenia i zawodu behawiorystka zwierzęca (profesor zootechniki, aktywistka walcząca o prawa zwierząt hodowlanych), prywatnie „właścicielka” wysoko funkcjonującego autyzmu, w „Ja widzę to tak” dzieli się z czytelnikami doświadczeniem życia w autyzmie. Gromadzi także praktyczne wskazówki, jak radzić sobie z odmiennymi wzorcami zachowań i stylów uczenia, i jak zaspokajać szczególne potrzeb osób z autyzmem. Ta książka jest także o wykluczeniu, a raczej o tym, jak nie wykluczać.
Zanim zaczniemy oceniać czy odbierać zachowanie osoby ze spektrum jako „zagrożenie” (brak empatii, bezczelność, gadulstwo), spróbujmy się zatrzymać na sekundę i pomyśleć, co dzieje we wnętrzu tego człowieka, jak funkcjonuje jego mózg, czy taka osoba może się do nas, neuropozytwynej większości, dostosować? Po lekturze tej książki zadałam sobie przewrotne pytanie i Was, drodzy Czytelnicy, też do tego zachęcam: Co by się wydarzyło, gdybym się pewnego dnia obudziła w świecie, gdzie normą byłby zachowania autystyczne, a moja „normalność” byłaby odmiennością?
Na okładce „Ja widzę to tak” znajdziemy słowa dr Tony Attwooda:
„Temple jest moją bohaterką. Gdyby wybierano osobę, która w tym stuleciu w największym stopniu przyczyniła się do rozwoju naszej wiedzy na temat autyzmu, to oddałbym swój głos na Temple Grandin”.